Μετά από σχεδόν τρία χρόνια αγώνα ενάντια στη χρεωκοπία της χώρας, καλείται ο ελληνικός λαός στις κάλπες. Ο ίδιος λαός που πλήρωσε ακριβά το αποτυχημένο μη βιώσιμο οικονομικό μοντέλο για την προσαρμογή στις απαιτήσεις της διευρυμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης και εννοείται της παγκόσμιας αγοράς. Ενας λαός που επι τρια χρόνια δέχθηκε μεγάλες θυσίες για να αποτραπεί η ολοκληρωτική κατάρρευσή της μη βιομηχανικής του χώρας..Ελάτε ρε παιδιά ας το πάρουμε απ την αρχή το θέμα. Οι εκλογές αποτελούν το δημοκρατικότερο μέσο αντιπροσώπευσης και σύστασηςσε των δυο αντιπροσωπευτικών σωμάτων για συγκεκριμένη βαθμίδα κοινωνικής ομάδας.... Το ελληνικό εκλογικό σύστημα ειναι το σύστημα με το οποίο κατανέμονται οι βουλευτικές έδρες στα δυο μεγάλα κόμματα, στους συνασπισμούς κομμάτων που συστάθηκαν απο αυτά και στους μεμονωμένους υποψηφίους που επιλέχθηκαν προσεκτικά απο επικεφαλής των κομμάτων σύμφωνα πάντα με τις ψηφους που ελαβαν με βαση το πελατειακό συστημα..
Κομματικοί παράγοντες πείθουν μικροαστούς να συμμετάσχουν σε μια σιωπηλή συναίνεση με την ελπίδα οι καημένοι να διακριθούν πολιτικά. Τους πλασάρουν ενα όνειρο για αξιοπρεπή ζωή για να σκύψουν το κεφάλι και να κλείσουν τα μάτια σε όσα βρώμικα συμβαίνουν. Συμμετέχοντας στο άδοξο παιχνίδι της εξαγοράς με πελατειακές σχέσεις. Χειραγωγοντας το λαο με ενα φθηνό, ύπουλο ατελείωτων διαστάσεων σάπιο σύστημα. Φυσικά λοιπόν οχι τοσο ευχάριστη έκπληξη αποτελούν τα πολλά ονόματά των αν μη τι αλλο ακατάλληλων υποψηφίων στα ψηφοδέλτια που μετέχουν στις ερχόμενες εκλογές. Αγχωμένος και αγανακτισμένος ο λαός δεν έχει καν το προνόμιο του διλήμματος!!
Καλούμαι λοιπόν εγώ με απλά ελληνικά να ψηφίσω ειτε ανθρώπους επιεικώς ανίδεους που θεωρούν την οικονομία ως κάποιο είδος φαγητού- τρώγεται?? - αν τρώγεται λεει.. Είτε τους επιτήδειους που λεηλάτησαν και άφησαν την Ελλάδα να λεηλατηθεί, Αφήνοντας να υποθηκευτεί το δικό μου μέλλον -και μάλλον αυτό των παιδιών μου- κρυμμένοι και προστατευμένοι πίσω απο την βουλευτική ασυλία. Να δώσω την έγκριση μου για την σύσταση νέας ψευδαίσθησης κάποιας προοδευτικής αλλαγής από τις μνημονιακές κυβερνήσεις που επιδέξια πετάνε το μπαλάκι στον ανεκτικό λαο να αποφασίσει δημοκρατικά ποιον θέλει ως αρχικλέφτη και ηγέτη των συμμοριών που άλωσαν την Ελλάδα.
Η Ελλάδα της διαφθοράς του δικομματισμού και των πελατειακών σχέσεων. Και δεν θέλω υιοθετώντας την νοοτροπία του φραπέ και του καναπέ να προσδιορίσω τα αίτια του φαύλου κύκλου. Ούτε να κατηγορήσω οσους συμμετείχαν σε αυτόν αν μη τι άλλο βίωσα καλά στο πετσί μου την άρνηση να συρθώ σε κομματικά γραφεία ζητώντας δουλειά, παροτρύνοντας τον εαυτό μου σε οικονομική απομόνωση. Τώρα λοιπόν που γύρο μας καταρρέουν πολλά, τώρα που ο Ελληνας μεταξύ άλλων βλέπει και την ίδια του τη νοοτροπία να παρασύρεται απο το χείμαρρο της οικονομικής κρίσης (ας το πω και εγώ όπως επιμένουν τόσοι να το λένε) είναι ευκαιρία της αφύπνισης απο τον λήθαργο της ανοχής και της αδιαφορίας. Όπως πολύ όμορφα είπε ο Αβραάμ Λίνκολν, η ψήφος είναι πιο δυνατή απο τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορείς να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου.
